من به چنین شب که چراغی نداشت / بلبل آن روضه که باغی نداشت . . . . . خون جگر با سخن آمیختم / آتش از آب جگر انگیختم . . . . . با سخنم چون سخنی چند رفت / بی‌کسم اندیشه در این پند رفت . . . . . هاتف خلوت به من آواز داد / وام چنان کن که توان باز داد . . . . . چون سخن دل به دماغم رسید / روغن مغزم به چراغم رسید . . . . . گوش در این حلقه زبان ساختم / جان هدف هاتف جان ساختم . . . . . خواجه‌ی دل عهد مرا تازه کرد / نام نظامی فلک آوازه کرد . . . . . قافیه سنجان که سخن برکشند / گنج دو عالم به سخن درکشند . . . . . بلبل عرش‌اند سخن پروران / باز چه مانند به آن دیگران . . . . . هر رطبی کز سر این خوان بود / آن نه سخن پاره‌ای از جان بود . . . . . چون به سخن گرم شود مرکبش / جان به لب آید که ببوسد لبش . . . . . چون سخنت شهد شد ارزان مکن / شهد سخن را مگس‌افشان مکن . . . . . بر صفت شمع سرافکنده باش / روز فرو مرده و شب زنده باش . . . . . به که سخن دیر پسند آوری / تا سخن از دست بلند آوری . . . . . هرچه در این پرده نشانت دهند / گرنپسندی به از آنت دهند . . . . . سینه مکن گر گهر آری به دست / بهتر از آن جوی که در سینه هست . . . . . دور شو از راهزنان حواس / راه تو دل داند دل را شناس . . . . . یار کنون بایدت افسون مخوان / درس چهل‌سالگی اکنون مخوان . . . . . چون نفسی گرم شود با دوکس / نیست شود صد غم از آن یک نفس . . . . . من که در این شیوه مصیب آمدم / دیدنی ارزم که غریب آمدم . . . . . سرخ گلی غنچه مثالم هنوز / منتظر باد شمالم هنوز . . . . . گر بنمایم سخن تازه را / صور قیامت کنم آوازه را . . . . . هرچه وجود است ز نو تا کهن / فتنه شود بر من جادو سخن . . . . . صنعت من برده ز جادو شکیب / سحر من افسون ملائک فریب . . . . . شکل نظامی که خیال من است / جانور از سحر حلال من است . . . . .
من به چنین شب که چراغی نداشت / بلبل آن روضه که باغی نداشت . . . . . خون جگر با سخن آمیختم / آتش از آب جگر انگیختم . . . . . با سخنم چون سخنی چند رفت / بی‌کسم اندیشه در این پند رفت . . . . . هاتف خلوت به من آواز داد / وام چنان کن که توان باز داد . . . . . چون سخن دل به دماغم رسید / روغن مغزم به چراغم رسید . . . . . گوش در این حلقه زبان ساختم / جان هدف هاتف جان ساختم . . . . . خواجه‌ی دل عهد مرا تازه کرد / نام نظامی فلک آوازه کرد . . . . . قافیه سنجان که سخن برکشند / گنج دو عالم به سخن درکشند . . . . . بلبل عرش‌اند سخن پروران / باز چه مانند به آن دیگران . . . . . هر رطبی کز سر این خوان بود / آن نه سخن پاره‌ای از جان بود . . . . . چون به سخن گرم شود مرکبش / جان به لب آید که ببوسد لبش . . . . . چون سخنت شهد شد ارزان مکن / شهد سخن را مگس‌افشان مکن . . . . . بر صفت شمع سرافکنده باش / روز فرو مرده و شب زنده باش . . . . . به که سخن دیر پسند آوری / تا سخن از دست بلند آوری . . . . . هرچه در این پرده نشانت دهند / گرنپسندی به از آنت دهند . . . . . سینه مکن گر گهر آری به دست / بهتر از آن جوی که در سینه هست . . . . . دور شو از راهزنان حواس / راه تو دل داند دل را شناس . . . . . یار کنون بایدت افسون مخوان / درس چهل‌سالگی اکنون مخوان . . . . . چون نفسی گرم شود با دوکس / نیست شود صد غم از آن یک نفس . . . . . من که در این شیوه مصیب آمدم / دیدنی ارزم که غریب آمدم . . . . . سرخ گلی غنچه مثالم هنوز / منتظر باد شمالم هنوز . . . . . گر بنمایم سخن تازه را / صور قیامت کنم آوازه را . . . . . هرچه وجود است ز نو تا کهن / فتنه شود بر من جادو سخن . . . . . صنعت من برده ز جادو شکیب / سحر من افسون ملائک فریب . . . . . شکل نظامی که خیال من است / جانور از سحر حلال من است . . . . .
من به چنین شب که چراغی نداشت / بلبل آن روضه که باغی نداشت . . . . . خون جگر با سخن آمیختم / آتش از آب جگر انگیختم . . . . . با سخنم چون سخنی چند رفت / بی‌کسم اندیشه در این پند رفت . . . . . هاتف خلوت به من آواز داد / وام چنان کن که توان باز داد . . . . . چون سخن دل به دماغم رسید / روغن مغزم به چراغم رسید . . . . . گوش در این حلقه زبان ساختم / جان هدف هاتف جان ساختم . . . . . خواجه‌ی دل عهد مرا تازه کرد / نام نظامی فلک آوازه کرد . . . . . قافیه سنجان که سخن برکشند / گنج دو عالم به سخن درکشند . . . . . بلبل عرش‌اند سخن پروران / باز چه مانند به آن دیگران . . . . . هر رطبی کز سر این خوان بود / آن نه سخن پاره‌ای از جان بود . . . . . چون به سخن گرم شود مرکبش / جان به لب آید که ببوسد لبش . . . . . چون سخنت شهد شد ارزان مکن / شهد سخن را مگس‌افشان مکن . . . . . بر صفت شمع سرافکنده باش / روز فرو مرده و شب زنده باش . . . . . به که سخن دیر پسند آوری / تا سخن از دست بلند آوری . . . . . هرچه در این پرده نشانت دهند / گرنپسندی به از آنت دهند . . . . . سینه مکن گر گهر آری به دست / بهتر از آن جوی که در سینه هست . . . . . دور شو از راهزنان حواس / راه تو دل داند دل را شناس . . . . . یار کنون بایدت افسون مخوان / درس چهل‌سالگی اکنون مخوان . . . . . چون نفسی گرم شود با دوکس / نیست شود صد غم از آن یک نفس . . . . . من که در این شیوه مصیب آمدم / دیدنی ارزم که غریب آمدم . . . . . سرخ گلی غنچه مثالم هنوز / منتظر باد شمالم هنوز . . . . . گر بنمایم سخن تازه را / صور قیامت کنم آوازه را . . . . . هرچه وجود است ز نو تا کهن / فتنه شود بر من جادو سخن . . . . . صنعت من برده ز جادو شکیب / سحر من افسون ملائک فریب . . . . . شکل نظامی که خیال من است / جانور از سحر حلال من است . . . . .
من به چنین شب که چراغی نداشت / بلبل آن روضه که باغی نداشت . . . . . خون جگر با سخن آمیختم / آتش از آب جگر انگیختم . . . . . با سخنم چون سخنی چند رفت / بی‌کسم اندیشه در این پند رفت . . . . . هاتف خلوت به من آواز داد / وام چنان کن که توان باز داد . . . . . چون سخن دل به دماغم رسید / روغن مغزم به چراغم رسید . . . . . گوش در این حلقه زبان ساختم / جان هدف هاتف جان ساختم . . . . . خواجه‌ی دل عهد مرا تازه کرد / نام نظامی فلک آوازه کرد . . . . . قافیه سنجان که سخن برکشند / گنج دو عالم به سخن درکشند . . . . . بلبل عرش‌اند سخن پروران / باز چه مانند به آن دیگران . . . . . هر رطبی کز سر این خوان بود / آن نه سخن پاره‌ای از جان بود . . . . . چون به سخن گرم شود مرکبش / جان به لب آید که ببوسد لبش . . . . . چون سخنت شهد شد ارزان مکن / شهد سخن را مگس‌افشان مکن . . . . . بر صفت شمع سرافکنده باش / روز فرو مرده و شب زنده باش . . . . . به که سخن دیر پسند آوری / تا سخن از دست بلند آوری . . . . . هرچه در این پرده نشانت دهند / گرنپسندی به از آنت دهند . . . . . سینه مکن گر گهر آری به دست / بهتر از آن جوی که در سینه هست . . . . . دور شو از راهزنان حواس / راه تو دل داند دل را شناس . . . . . یار کنون بایدت افسون مخوان / درس چهل‌سالگی اکنون مخوان . . . . . چون نفسی گرم شود با دوکس / نیست شود صد غم از آن یک نفس . . . . . من که در این شیوه مصیب آمدم / دیدنی ارزم که غریب آمدم . . . . . سرخ گلی غنچه مثالم هنوز / منتظر باد شمالم هنوز . . . . . گر بنمایم سخن تازه را / صور قیامت کنم آوازه را . . . . . هرچه وجود است ز نو تا کهن / فتنه شود بر من جادو سخن . . . . . صنعت من برده ز جادو شکیب / سحر من افسون ملائک فریب . . . . . شکل نظامی که خیال من است / جانور از سحر حلال من است . . . . .